فرقه یمانی ادعا می‌کند که احمد الحسن، فرزند امام زمان (عج) و وصی او در عصر غیبت است. او خود را "یمانی موعود" معرفی کرده و مدعی ارتباط مستقیم با امام زمان است. این ادعا از سوی علمای شیعه رد شده، زیرا هیچ سند معتبر دینی یا تاریخی برای اثبات چنین نسبتی وجود ندارد و ادعای فرزند امام زمان بودن، با اصول عقاید شیعه ناسازگار است.
میرزا حسین‌علی نوری، معروف به بهاءالله، بنیان‌گذار فرقه بهائیت بود. او ابتدا از پیروان باب بود، اما پس از مدتی ادعای نبوت کرد و آیینی جدید پایه‌گذاری نمود. بهاءالله کتاب "اقدس" را به عنوان کتاب مقدس خود معرفی کرد. ادعای نبوت او در تضاد با اصل ختم نبوت در اسلام است.
فرقه شیخیه توسط شیخ احمد احسائی در قرن سیزدهم هجری بنیان‌گذاری شد. او دیدگاه‌هایی خاص درباره معاد جسمانی داشت و آن را به‌صورت روحانی و غیرمادی تفسیر می‌کرد. همچنین، شیخیه بر وجود واسطه‌هایی میان امام زمان و مردم تأکید دارد که از نظر علمای شیعه، با اصل غیبت و ارتباط مستقیم با امام ناسازگار است.
سید علی‌محمد باب، بنیان‌گذار بابیت، ابتدا خود را "باب امام زمان" معرفی کرد، اما بعدها ادعای قائمیت و حتی نبوت نمود. او معتقد بود که نبوت با پیامبر اسلام پایان نیافته و خود پیامبری جدید است. این دیدگاه با اصل ختم نبوت در اسلام در تضاد است و موجب انشعاباتی در میان پیروانش شد.
اغلب مدعیان ظهور، ادعای ارتباط مستقیم با امام زمان یا حتی خود امام بودن را مطرح می‌کنند. این افراد معمولاً با استفاده از شرایط اجتماعی، نارضایتی‌ها و جهل دینی برخی افراد، سعی در جذب پیروان دارند. علمای شیعه این ادعاها را فاقد اعتبار شرعی دانسته و آن‌ها را انحراف از مسیر صحیح مهدویت می‌دانند.
کتاب "اقدس" نوشته بهاءالله، کتاب مقدس فرقه بهائیت است. این کتاب شامل احکام، آموزه‌ها و دستورات دینی بهائیان است. محتوای آن با اصول اسلامی تفاوت‌های بنیادین دارد و بهاءالله در آن خود را فرستاده خدا معرفی کرده است.
فرقه شیخیه معاد جسمانی را به‌صورت غیرمادی و روحانی تفسیر می‌کند. آن‌ها معتقدند که بازگشت انسان پس از مرگ، بیشتر جنبه معنوی دارد تا جسمانی. این دیدگاه با باور رایج شیعه که معاد را جسمانی و روحانی توأمان می‌داند، تفاوت دارد.
او ابتدا خود را "باب امام زمان" معرفی کرد، یعنی واسطه‌ای میان امام زمان و مردم. اما بعدها ادعای قائمیت و سپس نبوت نمود. این تغییرات در ادعاهای او، موجب سردرگمی و اختلاف میان پیروانش شد و نهایتاً به شکل‌گیری فرقه بهائیت انجامید.
فرقه یمانی معمولاً مرجعیت شیعه را رد می‌کند و پیروان خود را به اطاعت از احمد الحسن به‌عنوان حجت خدا دعوت می‌کند. این موضع‌گیری در تضاد با نظام اجتهاد و تقلید در فقه شیعه است و موجب جدایی این فرقه از جریان اصلی تشیع شده است.
پس از اعدام سید علی‌محمد باب، پیروان او دچار اختلاف شدند. در نهایت، میرزا حسین‌علی نوری با ادعای نبوت، فرقه بهائیت را بنیان‌گذاری کرد و بسیاری از بابیه به او گرویدند. بنابراین، بابیت به‌عنوان مقدمه‌ای برای شکل‌گیری بهائیت شناخته می‌شود.
